Anders gelukt

Onderstaande reactie is door een bezoeker gestuurd:

Naam: Barbara Nieuwkoop
Bericht: ‘Ik ben anders gelukt’

Jeroen Sikkema surft in Aalsmeer, schaakt in Nieuw Vennep, doet vrijwilligerswerk in Den Haag, is trainer iaido en kenjutsu, heeft Open Dojo (www.opendojo.nl) opgericht in Hoofddorp waar hij ook woont. Hij studeerde op zijn 23ste af aan de Gerrit Rietveld Academie en is grafisch vormgever. 

‘Ik teken al vanaf dat ik klein was. Andere culturen en vooral Aziatische hebben me altijd gefacineerd’. Jeroen is geadopteerd en zoals hij het zelf noemt opgehaald uit Bangkok in 1975 toen hij een jaar oud was. ‘Ik weet nu dat ik anders was. Je ziet er anders uit. Er is enkele referentie. Ik was me niet bewust van mijn anders zijn. Ik was totaal Nederlands, wat dat ook moge zijn. Misschien wel tegen wil en dank’. 

Hij is geboren op 27 mei in Ban Lao in Thailand en heeft een zus die is opgehaald uit Bangladesh. Zijn Friese vader wilde zeeman worden maar heeft zijn hele leven bij de gemeente gewerkt. Zijn moeder komt uit Zwanenburg. 'Ik ben anders gelukt heb ik ooit als kind gezegd. Waarmee ik nu denk dat het mij niet gaat om een plan te hebben dat je uitwerkt maar dat het ontstaat. Het zijn wijsheden uit Japan. Ik heb geen verwachtingen’. 

Deze filosofie heeft hij geïntroduceerd in de Open Dojo. Hij zegt: de voornaamste reden om bij Open Dojo te trainen is om fysiek en mentaal behendig te worden middels creatieve en moderne inzichten met filosofische concepten uit het Japanse Budo. Ervaringen binnen Open Dojo kunnen zeker leiden tot acceptatie, zelfreflectie en betere communicatieve vaardigheden'. Jeroen vertelt: ‘niet alles aan jezelf en in het leven is maakbaar. Maar het ervaren van de lichaam-geest connectie kan zeker wel geluksbeleving teweegbrengen in het hier en nu’. Open Dojo is een combinatie van filosofie en martial arts. Het is geen sport maar de connectie van lichaam en geest. Ik wil het samenbrengen en uitdrukken in beweging. Het is te mooi om het te laten liggen. Of ik nu aan het tekenen ben of dit beoefen, ik boetseer. Het is hetzelfde’.

Geen woorden
‘Als kind en jongere had ik een fascinatie voor Indonesië omdat er verder niets voorhanden was. Er waren drie Pentak Silat scholen. Ik verzamelde Wajong-poppen en we aten vaak Indonesisch. Er was toen in Nederland niet zo veel zichtbaar dat met andere culturen te maken had. Er was een toko en de Passer Malam. Op school was er Jimmy uit Hong Kong, Linsey uit Indonesië en nog een jongen uit Suriname. Ik ben veel gepest als kind. Toen had ik geen besef dat ik anders was. Ik wist niet beter. Nu kan ik dingen beter duiden. Je kunt ook zeggen dat voor bepaalde problematiek nog geen woorden waren’.

‘Als ik begin aan een nieuw werk heb ik geen concept voor ogen. Het is als een telefoongesprek. De onbewustheid komt naar buiten middels mijn potlood. Het ontstaat. Het zijn verhalen van mezelf. Een notitie aan mezelf. Ik wil zo min mogelijk sturen. Het is een wisselwerking. Hij citeert dichter Willem Kloos ‘Ik ben een god in het diepst van mijn gedachte’. Als ik me midden in het doen begeef is het als een vakantie’. 

Het vreemde trekt aan
Hij woont zijn hele leven in Hoofddorp en heeft verspreid door de Randstad gewerkt. 'Je went aan de Haarlemmermeer. De ruimte. Ik ken elke straatsteen. Mensen uit het buitenland vinden het heel mooi hier. Daardoor zie ik ook de schoonheid. Er zijn veel faciliteiten zoals een idiote hoeveelheid speeltuinen. Ik ben Nederland pas echt mooi gaan vinden door het racefietsen. Vooral de overgang van groeikern naar stad’. 

Hij is twee keer naar Thailand gegaan met het gezin. Daar heeft hij zijn biologische familie ontmoet. Daarna is hij er zelf nog twee keer geweest. Na de eerste keer zocht hij mensen op die ook geadopteerd waren uit Thailand. In die periode was hij ook vrijwilliger bij een organisatie die zich daarmee bezighield.

‘In Hoofddorp is er weinig afleiding. Ik ben single en als ik in de stad loop, lijkt het alsof niemand alleen is. Hier zie je daar niets van waardoor ik niet het gevoel heb dat ik alleen ben. De anonimiteit van de polder. Het vredige isolement. Het niet uitgesprokene is voor mij schoonheid’. Het vreemde trekt Jeroen aan. Het rare van een groeikern vindt hij prachtig. Enkele jaren geleden keek Jeroen naar Powned. ‘Daar maakten ze mensen in de Bijlmermeer belachelijk. Politieke partij Denk kwam daar voor op. Ik kende toen helemaal geen moslims en dacht als iedereen zo negatief is, moet ik eens gaan kijken wat het is. Ik heb me toen aangemeld als vrijwilliger bij Denk. Ik ervaar al drie jaar veel weerstand en reacties maar dat heeft me nooit tegengehouden’.

Adoptie verdwijnt
Het aantal interlandelijk adoptie daalt al jaren. Steeds meer landen sluiten zich aan bij het Haags Adoptieverdrag en een groeiende economie zorgen ervoor dat kinderen vaker in hun eigen land kunnen worden geadopteerd. Het aantal kinderen uit Thailand dat jaarlijks in Nederland wordt geadopteerd schommelt met uitzondering van de periode 2010 - 2014 rond de 13. Na Terre des Hommes internationaal stopt ook Stichting Kind en Toekomst per 1 oktober 2020 met bemiddelen bij adopties. Vereniging Wereldkinderen, betrokken bij een groot deel van de adopties uit Azië, krimpt in. Er komen momenteel veel misstanden aan het licht over interlandelijke adopties. Door de vraaggestuurde markt liggen corruptie en kinderhandel op de loer. In 2016 adviseerde de Raad voor Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming de overheid om met interlandelijke adoptie te minderen en hervormen.

In april van dit jaar is door Minister Dekker een commissie ingesteld die moet onderzoeken wat de betrokkenheid van de overheid is geweest bij interlandelijke adopties in landen als Bangladesh, Indonesië, Colombia, Brazilië en Sri Lanka en in de periode 1967–1998. De commissie o.l.v. Tjibbe Joustra verwacht na 1 oktober 2020 resultaten van haar onderzoek te presenteren.
 

Lees meer >> | 335 keer bekeken